بررسی تاثیر ملاقات برنامه ریزی شده بر شاخص های فیزیولوژیک بیماران مبتلا به سندرم کرونری حاد بستری در بخش مراقبت ویژه قلبی

چکیده   اهداف: بستری شدن در بخش مراقبت ویژه قلبی همواره با استرس برای بیمار همراه است. همان ­ گونه که استرس در افراد سالم می تواندباعث افزایش تعداد ضربان قلب،برون ­ ده قلبی و فشار خون فرد شو د در بیماران قلبی هم می­تواند بر فاکتورهای فیزیولوژیک تاثیر گذاشته و میزان مرگ ومیر را در این بیماران افزایش دهد .با توجه به تاثیر پیوندهای عاطفی و افزایش ارتباط با بستگان بر کاهش استرس این بیماران این مطالعه با هدف تعیین تاثیر ملاقات برنامه­ریزی شده بر شاخصهای فیزیولوژیک بیماران سندرم حاد کرونری انجام شد.   روش­ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی است که برروی 72 بیمار سندرم کرونری حاد بستری در بخش مراقبت ویژه قلبی انجام گرفت. نمونه­ها به وسیله نمونه­گیری دردسترس مبتنی بر هدف انتخاب وبه صورت تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد در دو بخش مراقبت ویژه قلبی مجزامورد مطالعه قرار گرفتند. برنامه ملاقات در گروه آزمون به صورت برنامه­ریزی شده و شامل سه نوبت ملاقات در روز در روز دوم و سوم بستری با حضور یک تا سه نفر از اعضای مورد درخواست بیمار و در گروه شاهد به صورت یک بار ملاقات در روز و با حضور تعداد ملاقاتی آزاد پیاده شد. فشار خون، ضربان قلب،تنفس و دیسریتمی­های قلبی بیماران هر دو ساعت درشبانه روز و همچنین قبل،حین و بعد از ملاقات ثبت شد.   یافته­ها: نتایج بیانگر کاهش معنی داری در شاخص­های فیزیولوژیک در روز سوم بستری نسبت به روز اول در گروه آزمون در مقابل گروه شاهد است. همچنین متغیرهای فوق به طور معنی داری در گروه آزمون حین ملاقات و بعد از ملاقات کمتر از گروه شاهد بود. (05/0> p )   نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر آن است که اثر حمایتی ملاقات برنامه­ریزی شده بر روی بیماران بیشتر ازملاقات محدود است و به همین سبب باعث کاهش شاخصهای فیزیولوژیک و متعاقب آن کمک به بهبود کیفیت درمان در بیماران سندرم کرونری حاد بستری در بخش مراقبت ویژه قلبی می ­ شود.